De granaatappel (Punica granatum) behoort tot de oudste vruchten die we kennen. Hij wordt onder meer vermeld in de bijbel en in oude Perzische en Chinese literatuur. Afgaand op archeo-botanische monsters en afbeeldingen in de kunst wordt geschat dat de granaatappel vijfduizend jaar geleden al gecultiveerd werd. De voedingswaarde en therapeutische eigenschappen zijn al bekend sinds de oudheid. Recente onderzoeksresultaten bevestigen het traditionele gebruik van granaatappel als geneesmiddel, omdat alle delen van de plant bioactieve metabolieten bevatten.
Symbool van gezondheid
De precieze oorsprong van de granaatappel is niet bekend, maar die moet ofwel in het nabije oosten ofwel in de streek van het huidige Iran liggen. De oude beschavingen tussen de Tigris en de Eufraat kweekten de vrucht al. Hij is een van de oudste vijf gedomesticeerde vruchten, samen met de vijg, dadel, druif en olijf. In verschillende culturen was hij een symbool van gezondheid, vruchtbaarheid en wedergeboorte. De eigenschappen van de granaatappel werden in 2.350 v.Chr. beschreven door de Griekse botanicus Theophrastus. In het Romeinse Rijk werden de vruchten vanaf ongeveer 1000 v.Chr. op grote schaal ingevoerd vanuit Carthago. De Romeinen noemden hem malum punicum, ‘Carthaagse appel’, en daarvan is zijn wetenschappelijke naam, ‘Punica granatum’, afgeleid.
Mythische populariteit
Als lekkernij was de granaatappel dus al heel vroeg populair, maar waren zijn geneeskrachtige eigenschappen toen ook al bekend? Mythologische verhalen laten ons vermoeden van wel. De Perzische held Isfandiyar werd onoverwinnelijk door een granaatappel op te eten. De Babyloniërs dachten dat het kauwen op de zaadjes voor de strijd hun kracht gaf. In het jodendom gaat het verhaal dat één enkele granaatappel 613 zaadjes bevat, exact het aantal geboden in de bijbel. In Chinese kunst zien we de granaatappel geassocieerd met vruchtbaarheid, overvloedig nageslacht en een gezegende toekomst. Die link met vruchtbaarheid, kwam ongetwijfeld tot stand door de talloze zaadjes in de vrucht. In het boeddhisme is de granaatappel een van de drie gezegende vruchten. In het paradijs dat in de koran beschreven wordt, groeien granaatappelbomen.
Anticonceptie
Ook de Oude Grieken associeerden de granaatappel met vruchtbaarheid in hun mythen. Maar uit medische geschriften van Hippocrates en Dioscorides blijkt dat de zaden en de schil voorgeschreven werden als anticonceptie. Moderne onderzoeken hebben inderdaad een anticonceptieve werking aangetoond bij proefdieren, maar dat werd nog niet getest op mensen. Uit het Oude Egypte weten we dat de granaatappel gebruikt werd als middel tegen lintwormen. In de bijbel wordt granaatappel vermeld als geneesmiddel tegen koorts (Numeri 13:17). In de middeleeuwen werd de granaatappel uit het zuiden in West- en Centraal-Europa ingevoerd, maar hij kon in ons klimaat niet gecultiveerd worden. Desondanks werd de schil gebruikt in diverse medicinale recepten.
Nieuwe inzichten
Net zoals alle andere fruit behield de granaatappel door de eeuwen heen zijn gezonde reputatie, maar voor de 21ste eeuw is er nauwelijks concreet onderzoek gebeurd naar het hoe en waarom. Tot een aantal studies aan Britse universiteiten aantoonden dat het sap van de granaatappel het testosteronniveau verhoogt en dus als afrodisiacum gebruikt kan worden, maar ook celveroudering tegengaat, de bloeddruk verlaagt en zelfs nuttig zou kunnen zijn in de strijd tegen prostaatkanker. Dat komt vooral door de polyfenolen in het sap, die onze cellen beschermen en de immuniteit verhogen. Nieuwe publicaties brachten aan het licht dat granaatappels behalve deze waardevolle antioxidanten ook een hoog gehalte hebben aan vitamine A, B, C, E, foliumzuur, kalium, calcium en ijzer. Vandaar de hernieuwde populariteit van dit ‘superfruit’.
Wil je zelf de geneugten van de granaatappel – de gezondheidsbom bij uitstek – ervaren?
°°° Klik hier voor meer informatie over ons extract van granaatappel en om te bestellen.
°°° Vraag meer info over granaatappelextract in onze verdeelpunten.